Tak sobie myślę, że życie jest jednak zaskakujące.
Kilka dni temu, gdy przyszedłem do domu, żona postawiła przede mną obiad, a sama, zamiast zająć się swoimi kobiecymi rozrywkami, usiadła przede mną i łypie. Na mnie łypie. Ha, pomyślałem sobie, coś knuje, już ja to łypanie znam. Nie będę się odzywał, co jej będę ułatwiał. Jak ją znam, zaraz sama zacznie. Tak mimochodem, że niby przypadkiem, że właśnie jej przyszło do głowy.
– A wiesz, że chorobie wieńcowej sprzyja siedzący tryb życia? – wypaliła.
Właśnie wgryzałem się w kurzęce udko, więc nijak odpowiedzieć nie mogłem. Wzruszyłem ramionami, wytrzeszczyłem oczy i natychmiast aromatyczną tłustość zagryzłem kiszonym ogórkiem. W końcu, warzywa są zdrowe, każdy to wie. Przeżuwając, zastanawiałem się, jak delikatnie zwrócić jej uwagę na niestosowność takich komentarzy. Zwłaszcza podczas posiłku. Ale, nim zdążyłem przełknąć, wywnioskowałem z jej monologu, że już doszyliśmy do wniosku, że przytyłem, że w ogóle się nie ruszam, a w moim wieku to bardzo niezdrowo jest, tak się nie ruszać, i właściwie, to przydałby mi się rower, a skoro już i tak będę jeździł, możemy jeździć razem.
Chapnąłem resztę nieszczęsnego ogórka i uznałem, że się nie będę odzywał, jeszcze zaordynuje dietę. Odpaliłem komputer i zacząłem szukać niezbędnego sprzętu. Dziwne, godzinę wcześniej nie miałem pojęcia, że tyle rzeczy jest mi niezbędnych do życia. Aha, wiecie, że kolor kasku można dobrać kolorystycznie do ramy?
Właśnie wróciliśmy z pierwszej wycieczki. Prosto ze sklepu poszusowaliśmy do parku. Prędkości zawrotnych nie było mi dane rozwinąć, ale i tak było miło. I trochę chłodno.
Na tyle chłodno, że fotki zamieszczę niebawem.

Aktualizacja 2016-02-29

Oto i obiecane fotki, na których możecie zobaczyć krajobrazy legnickiego parku jak i wehikuł, którym się przemieszczałem.

Spis treści